عفونت دستگاه ادراری (UTI) وقتی اتفاق می افتد، که باکتری ها وارد مثانه، کلیه ها یا قسمت دیگری از دستگاه ادراری شوند. بهترین روش برای درمان عفونت ادراری و تسکین علائمی مانند درد، سوزش و نیاز فوری به ادرار کردن، استفاده از آنتی بیوتیک ها و قرص عفونت ادراری است.
این قرص ها، باکتری های عامل عفونت ادراری را از بین می برند. مهم است که آنها را همانطور که دکتر تجویز کرده مصرف کنید. در غیر این صورت، عفونت ادراری جزئی، می تواند به عفونت جدی کلیه یا خون تبدیل شود. اینکه چه آنتی بیوتیک و قرصی را برای چه مدتی مصرف کنید، به نتایج کشت ادرار بستگی دارد.
بهترین آنتی بیوتیک و قرص عفونت ادراری
پزشک قرص برای عفونت ادراری را بر چه اساس تجویز می کند؟ قوی ترین انتی بیوتیک برای عفونت ادراری کدام است؟ پزشک، نمونه ادرار را برای تأیید عفونت ادراری می گیرد. سپس آزمایشگاه میکروب ها را در یک ظرف، به مدت چند روز رشد می دهد؛ تا بفهمد عامل عفونت، کدام نوع باکتری است.
به این کار، آزمایش کشت می گویند. این آزمایش، به پزشک نشان می دهد که چه نوع میکروبی باعث عفونت شده است. وی احتمالاً یکی از آنتی بیوتیک های زیر را برای درمان، قبل از رسیدن نتایج آزمایش کشت، برای شما تجویز می کند:
- آموکسی سیلین / آگمنتین
- سفتریاکسون (روسفین)
- سفالکسین (کفلکس)
- سیپروفلوکساسین (سیپرو)
- فسفومایسین (مونورول)
- لووفلوکساسین (لووکسین)
- نیتروفورانتوئین (Macrodantin ،Macrobid)
- تری متوپریم / سولفامتوکسازول (باکتریم، سپترا)
اینکه چه دارو و دوزی برای شما تجویز شود، به پیچیده بودن یا نبودن عفونت بستگی دارد. “عفونت غیر پیچیده” یعنی دستگاه ادراری حالت طبیعی دارد. و “پیچیده” یعنی در دستگاه ادراری، بیماری یا مشکلی وجود دارد. ممکن است به باریک شدن میزنای (لوله هایی که ادرار را از کلیه ها به مثانه منتقل می کنند)، باریک شدن میزراه ( مجرایی که ادرار را از مثانه به خارج از بدن منتقل می کند)، و یا انسداد (که می تواند ناشی از سنگ کلیه یا بزرگی پروستات باشد)، مبتلا باشید.
برای درمان عفونت پیچیده، پزشک ممکن است دوز بیشتری از آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر عفونت ادراری شدید بوده، یا در کلیه ها اتفاق افتاده باشد، ممکن است برای معاجله، به دریافت دوز بالای آنتی بیوتیک از طریق IV، در بیمارستان یا مطب پزشک، نیاز داشته باشید.
بیشتر بدانید…
پزشک همچنین در انتخاب آنتی بیوتیک این عوامل را در نظر خواهد گرفت:
- بارداری
- سن بیش از 65 سال
- حساسیت به آنتی بیوتیک
- سابقه بروز اثرات جانبی با آنتی بیوتیک
- مدت زمان مصرف آنتی بیوتیک
پزشک به شما اطلاع می دهد. به طور معمول، در عفونت غیر پیچیده، آنتی بیوتیک باید برای مدت 2 تا 3 روز مصرف شود. برخی از افراد باید 7 تا 10 روز از این داروها استفاده کنند.
برای عفونت پیچیده، ممکن است لازم باشد 14 روز یا بیشتر آنتی بیوتیک مصرف نمایید. آزمایش مجدد ادرار می تواند از بین رفتن میکروب ها را نشان دهد. اگر همچنان عفونت داشته باشید، باید مدت زمان بیشتری آنتی بیوتیک مصرف کنید.
عوارض جانبی آنتی بیوتیک های عفونت ادراری
آنتی بیوتیک ها هم، مانند هر داروی دیگری، عوارض جانبی دارند. برخی از این موارد عبارتند از:
⛔ راش
⛔ اسهال
⛔ تهوع، استفراغ
⛔ سردرد
⛔ آسیب به تاندون یا عصب
چرا باید داروی عفونت ادراری را کامل مصرف کنیم؟
آنتی بیوتیک ها به خوبی در برابر عفونت ادراری اثرگذارند. ممکن است بعد از چند روز مصرف دارو، احساس بهتری داشته باشید. اما حتی در این صورت، باید داروی خود را تا پایان دوره درمان، به طور کامل مصرف کنید. اگر مصرف آنتی بیوتیک را خیلی زود متوقف کنید، باکتری های موجود در دستگاه ادراری، به تمامی از بین نخواهند رفت.
این میکروب ها ممکن است در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم شوند. این بدان معناست که در آینده، این داروها دیگر قادر به از بین بردن این عفونت ها نخواهند بود. بنابراین اگر مجددا به عفونت ادراری دیگری مبتلا شوید، دارویی که مصرف می کنید نمی تواند آن را درمان کند. دوره درمان با دارو را کامل کنید تا مطمئن شوید همه باکتری ها از بین رفته اند.
چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟
علائم UTI باید طی چند روز بهبود یابد. اگر دچار علائم زیر شدید باید سریعا به متخصص کلیه و مجاری ادراری مراجعه نمایید:
- علائمتان برطرف نمی شود
- علائم بدتر شده است
- علائم پس از درمان دوباره برمی گردد
- آنتی بیوتیک ها سبب بروز عوارض جانبی آزار دهنده ای شده اند
تشخیص عفونت ادراری
آزمایشات و روش هایی که برای تشخیص عفونت های ادراری استفاده می شود، شامل موارد زیر است:
آنالیز نمونه ادرار:
ممکن است پزشک، برای یافتن گلبول های سفید خون، گلبول های قرمز یا باکتری ها، از شما یک نمونه ادرار، برای آنالیز آزمایشگاهی، بخواهد. برای جلوگیری از آلودگی احتمالی نمونه، ممکن است به شما آموزش داده شود که ابتدا ناحیه تناسلی خود را با یک پد ضد عفونی کننده پاک کرده، و سپس ادرار را جمع آوری کنید.
کشت باکتری های دستگاه ادراری در آزمایشگاه:
گاهی اوقات، پس آنالیز آزمایشگاهی ادرار، نیاز به کشت ادرار دارید. این آزمایش به پزشک می گوید که چه باکتری هایی باعث عفونت شده اند و کدام داروها بر آن موثرترند.
عکسبرداری از دستگاه ادراری:
اگر به طور مکرر به عفونتی مبتلا می شوید که به نظر پزشک، ممکن است در اثر ناهنجاری در دستگاه ادراری ایجاد شود؛ ممکن است به سونوگرافی، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) نیاز داشته باشید. همچنین پزشک ممکن است از رنگ حاجب برای برجسته سازی ساختارهای دستگاه ادراری استفاده کند.
استفاده از اسکوپ برای مشاهده داخل مثانه:
اگر مکررا به عفونت ادراری مبتلا می شوید، ممکن است پزشک با استفاده از یک لوله نازک و بلند دارای لنز (سیستوسکوپ)، سیستوسکوپی را انجام دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه را مشاهده کند. سیستوسکوپ در مجرای ادرار قرار داده شده و از این طریق وارد مثانه می شود.
رضا
پنجشنبه ۲۹ دی ۱( 2 ماه پیش)
تعداد بازدید: 65
مشاهده پرسش
