انسداد لوله حالب و مجاری ادراری اگر درمان نشود باعث ایجاد تب و لرز و عفونت شدید کلیه و در نهایت از کار افتادگی کامل کلیه می شود. امروزه این سنگ ها را می توان از طریق روش TUL از راه مجرا، بدون هیچگونه برشی بر شکم و بی هیچ دردی خارج نمود. در ادامه عمل tul را توضیح خواهیم داد.
قبل از عمل tul
متخصص بیهوشی قبل از عمل tul به بیمار مشاوره می دهد. آسپرین و سایر داروهای ضدالتهاب میبایست از چند روز قبل از عمل قطع شوند. بیمار باید صبح روز عمل ناشتا به بیمارستان مراجعه نماید ولی معمولاً روز قبل از عمل بستری شده و از شب قبل ناشتا بوده و سرم تزریقی و آنتی بیوتیک دریافت می کند.
برای عمل tul از روش بیحسی نخاعی استفاده می شود و در اغلب موارد نیاز به بیهوشی عمومی نیست.
عمل تی یو ال(TUL)
جراح به کمک وسیله ای بنام یورتروسکوپ از طریق مجرای ادرار وارد مثانه و سپس لوله حالب شده و بعد از دیدن سنگ حالب به کمک ابزار مخصوص سنگ را خرد نموده و در این مرحله در صورتی که امکان داشته باشد خرده های سنگ خارج شده و در غیر اینصورت بسته به نظر جراح ممکن است در داخل حالب لوله ای قرار داد شود که توسط یک سوند مثانه ثابت می گردد.
بعد از عمل tul چه اتفاقی میافتد؟
◾ در اغلب موارد سنگ حالب بیمار بطور کامل خارج شده و بیمار بعد از رفع بی حسی می تواند در همان روز مرخص شود.
◾ در مواردی که نیاز به گذاشتن لوله حالب وجود دارد حتماً بعد از چهار هفته برای خارج کردن آن به پزشک مراجعه کنید.
◾ معمولاً برای چند روز آنتی بیوتیک خوراکی و مسکن تجوبز می شود. به بیمار توصیه می شود مایعات زیاد مصرف نماید.
◾ همچنین بیمار می بایست جهت کمک به دفع خرده سنگها فعالیت نموده و حتماً در یک ظرف ادرار نماید تا در صورت دفع سنگ آنها را جهت انجام آزمایش بدست آورد.
عوارض عمل tul چیست؟
ضربه به بافت بعلت کاربرد نادرست آندوسکوپ، گشادکننده یا غلاف در جراحی که میتواند به سوراخ شدن دیواره حالب منجر گردد.
جداشدگی بافت و یا مهاجرت جسم خارجی (بطور مثال، سنگ) به دیواره حالب
قرار دادن هر گونه ابزاری با فشار، بخصوص در جوانان میتواند به آسیب‌دیدگی دیواره حالب منجر شود زیرا قطر لوله حالب آنها بسیار کم است.
درمورد علائم افتادن سنگ کلیه در مثانه بخوانید!
عوامل خطر در ابتلا به انواع سنگ های مجاری ادراری
عوامل خطر در ابتلا به انواع سنگ‌های مجاری ادراری شامل موارد مختلفی است که می‌توانند احتمال تشکیل سنگ در کلیه، حالب، مثانه یا مجرای ادرار را افزایش دهند. این عوامل به سبک زندگی، رژیم غذایی، شرایط پزشکی و ژنتیک مربوط می‌شوند.
۱. کم‌آبی بدن (مهم‌ترین عامل)
نوشیدن کم آب باعث غلیظ شدن ادرار و افزایش احتمال رسوب مواد معدنی مانند کلسیم و اگزالات می‌شود.
زندگی در مناطق گرمسیری یا تعریق زیاد نیز باعث کم‌آبی و تشکیل سنگ می‌شود.
۲. رژیم غذایی نامناسب
مصرف زیاد پروتئین حیوانی (گوشت قرمز، تخم‌مرغ، لبنیات زیاد) باعث افزایش اسید اوریک و تشکیل سنگ می‌شود. نمک زیاد جذب کلسیم را در کلیه‌ها افزایش داده و خطر سنگ‌سازی را بالا می‌برد. مصرف زیاد نوشابه‌های گازدار و قهوه که دارای اسید فسفریک هستند، میتواند احتمال سنگ کلیه را افزایش دهد.
۳. عوامل ژنتیکی و خانوادگی
اگر یکی از اعضای خانواده سابقه‌ی سنگ کلیه داشته باشد، احتمال ابتلا در دیگر افراد خانواده بیشتر است.
۴. بیماری‌های زمینه‌ای
- نقرس (افزایش اسید اوریک در خون)
- پرکاری پاراتیروئید (افزایش کلسیم در ادرار)
- عفونت‌های مزمن مجاری ادراری (باعث سنگ‌های عفونی می‌شود)
- بیماری‌های روده‌ای (مثل کرون و کولیت اولسراتیو که جذب مواد معدنی را تغییر می‌دهند)
۵. چاقی و کم‌تحرکی
- چاقی باعث افزایش دفع اگزالات و اسید اوریک شده و خطر تشکیل سنگ را بالا می‌برد.
- بی‌تحرکی طولانی‌مدت باعث کاهش دفع کلسیم از استخوان‌ها و افزایش آن در ادرار می‌شود.
۶. برخی داروها و مکمل‌ها
مصرف بیش از حد مکمل‌های کلسیم و ویتامین D میتواند باعث سنگ کلیه شود.
داروهای ادرارآور، ضدتشنج و برخی آنتی‌بیوتیک‌ها نیز ممکن است سنگ‌سازی را تشدید کنند.
۷. نوع ادرار و شرایط مرتبط
ادرار اسیدی یا قلیایی بیش از حد میتواند تشکیل انواع خاصی از سنگها را تحریک کند.
احتباس ادرار یا تخلیه‌ی ناکامل مثانه میتواند باعث تشکیل سنگ مثانه شود.
دکتر حسین کرمی متخصص جراحی کلیه ، مجاری ادراری تناسلی و فلوشیپ فوق تخصصی درمان آندوسکوپی و لاپاراسکوپی
عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران ، عضو انجمن ارولوژی اروپا ، امریکا و آسیا
جابر
شنبه ۲۴ اردیبهشت ۱( 2 سال پیش)
تعداد بازدید: 282
مشاهده پرسش
