اختلال نعوظ در مردان مبتلا به دیابت شایع تر است. بر اساس تحقیقات انجام شده، بیش از 70 درصد از مردان مبتلا به دیابت، از اختلال نعوظ (ED) رنج می برند. همچنین، خطر ابتلا به اختلال نعوظ در مردان مبتلا به دیابت بالای 50 سال، به طور چشمگیری افزایش می یابد.
با پیری جمعیت و شیوع بالای دیابت، اختلال نعوظ ممکن است به یکی از بیماری های مهم در سراسر دنیا تبدیل شود. ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی، می تواند به کاهش خطر ابتلا به اختلال نعوظ کمک کند. همچنین، روش های درمانی مختلفی برای بیماران در دسترس است.
چه ارتباطی بین اختلال نعوظ و دیابت وجود دارد؟
در رابطه با ارتباط اختلال نعوظ و دیابت باید گفت که اختلال نعوظ، در واقع ناتوانی در دستیابی به حالت نعوظ و یا حفظ نعوظ، برای برقراری رابطه جنسی است. به غیر از سطح کافی هورمون های مردانه، برای ایجاد نعوظ سه شرط دیگر نیز باید وجود داشته باشد:
- برانگیختگی جنسی (تحریک های حسی و ذهنی) وجود داشته باشد.
- مغز باید این تحریک ها را به اعصاب آلت تناسلی منتقل کند.
- ماهیچه ها و رگ های خونی آلت تناسلی، باید اجازه دهند خون بیشتری به دو حفره درون آلت تناسلی (corpora cavernosa) جریان پیدا کند. سپس، آلت تناسلی می تواند بزرگ و سفت شود.
دیابت کنترل نشده می تواند به رگ های خونی و اعصابی که نعوظ را کنترل می کنند، آسیب برساند. بنابراین، حتی با وجود مقادیر طبیعی هورمون های مردانه و تمایل به داشتن رابطه جنسی، ممکن است نتوانید نعوظ مناسبی داشته باشید.
روش های درمان اختلال نعوظ در افراد مبتلا به دیابت چیست؟
درمان اختلال نعوظ می تواند شامل استفاده از داروهای خوراکی، استفاده از وسایل مکانیکی، عمل جراحی و همچنین سکس تراپی و مشاوره باشد.
- داروهای خوراکی: پزشکان ممکن است برای بیماران دیابتی که در دستیابی و یا حفظ نعوظ خود مشکل دارند، داروهای ویاگرا، سیالیس یا لویترا و… را تجویز کنند. این داروها با مسدود کردن آنزیمی که خونرسانی را مختل می کند، نعوظ فرد را بهبود می بخشند. این آنزیم که عمدتا در آلت تناسلی یافت می شود، نوعی ماده شیمیایی را تجزیه می کند که هنگام تحریک جنسی، باعث افزایش جریان خون به درون آلت تناسلی می شود. بنابراین، داروهای ویاگرا، لویترا و سیالیس بدون تحریک جنسی هیچ گونه تاثیری نخواهند داشت.
محققان با انجام آزمایشاتی دریافتند که استفاده از ویاگرا می تواند بهبود قابل توجهی در دفعات رسیدن به حالت نعوظ (78 درصد) و حفظ حالت نعوظ (93 درصد) به همراه داشته باشد. داروهای سیالیس و لویترا نیز هر دو تاثیر مشابهی دارند.
✔️ استفاده از وسایل مکانیکی: پزشکان ممکن است استفاده از پروتز های آلت تناسلی یا ایمپلنت های بادی را توصیه کنند، زیرا به ایجاد حالت نعوظ کمک می کنند.
✔️ تزریق دارو: پزشکان ممکن است تزریق مستقیم دراوی آلپروستادیل (شل کننده عضلانی) به آلت تناسلی را برای تحریک خونرسانی به آلت تناسلی و ایجاد حالت نعوظ، توصیه کنند. دو نوع تزریق وجود دارد: تزریق داخل حفره ها، که در آن از یک سوزن ظریف برای تزریق داروی آلپروستادیل به آلت تناسلی استفاده می شود و تزریق داخل مجرای ادراری که در آن از نوعی اپلیکاتور، برای وارد کردن یک شیاف کوچک به درون آلت تناسلی استفاده می شود.
✔️ عمل جراحی: جراحی ایمپلنت آلت تناسلی (پروتز آلت تناسلی) نیز یک روش درمانی برای بازیابی عملکرد جنسی در مردان دیابتی است، که از بیماری های عروقی و اختلال نعوظ شدید رنج می برند.
✔️ سکس تراپی و مشاوره: در صورتی که اختلال نعوظ ناشی از استرس، اضطراب و یا افسردگی باشد، سکس تراپی و مشاوره می تواند برای درمان این عارضه کمک کننده باشد.
مردان مبتلا به دیابت چگونه می توانند خطر ابتلا به اختلال نعوظ را کاهش دهند؟
کنترل سطح قند خون در مردان مبتلا به دیابت، اهمیت زیادی دارد تا خطر ابتلا به اختلال نعوظ به دلیل اختلال در عملکرد اعصاب، عروق و عضلات کاهش یابد. این امر از طریق مصرف داروها، ورزش منظم و انتخاب یک رژیم غذایی سالم امکان پذیر است. مطالعات نشان می دهد مردانی که BMI(شاخص توده بدنی) بالاتری دارند، بیشتر از سایر افراد از اختلال نعوظ رنج می برند. به همین دلیل، کاهش وزن می تواند در بهبود اختلال نعوظ و همچنین دیابت کمک کننده باشد.
اجتناب از مصرف سیگار و الکل نیز باعث بهبود این مشکلات می شود. انتخاب بهترین روش برای درمان اختلال نعوظ در افراد دیابتی، به عوامل زیادی بستگی دارد (از جمله سلامت فرد و توانایی پذیرفتن یک روش درمانی خاص). مردان مبتلا به دیابت باید به اورولوژیست مراجعه کنند تا با مشورت پزشک بهترین درمان را اتخاذ کنند.
دکتر حسین کرمی فوق تخصص مجاری ادراری و تناسلی و متخصص درمان نعوظ
منفرد
پنجشنبه ۳ خرداد ۳( 4 ماه پیش)
تعداد بازدید: 77
مشاهده پرسش
