متأسفانه بعضی از افراد به دلیل عدم آگاهی و یا عدم اهمیت به موضوع زمانی به دکتر مراجعه می کنند که کار از کار گذشته و سرطان پروستات به دیگر اعضای بدن که شایعترین آن غده لنفاوی لگن و استخوان های ستون فقرات است منتشر شده است که اغلب با درد منتشر استخوان ها، ضعف، کم خونی، بی حالی و خستگی خود را نشان می دهد.

درمانی در این مرحله تسکینی بوده و باعث متوقف شدن بیماری می شود نه درمان قطعی. سلول های سرطانی پروستات برای رشد و تکثیر و انتشار نیازمند تغذیه از هورمون های آندروژن که شایعترین آن تستوسترون می باشد که بیش از 90 درصد آن از بیضه های مردان تولید می شود، می باشند.

در همین راستا امروزه درمان سرطان های پیشرفته پروستات تحریم و قطع کردن غذاهای سلول های سرطان پروستات که همان تستوسترون است، می باشد. با قطع تولید تستوسترون در بدن و یا جلوگیری از ورود آنها به سلول های سرطانی پروستات، این سرطان متوقف و سلول ها به خواب زمستانی می روند.

قطع تولید تستوسترون

روش های مختلفی برای از بین بردن تولید و اثر هورمون های تستوسترون در بیماران مبتلا به سرطان پروستات وجود دارد که به شرح آنها می پردازم:

1- آمپول سرطان پروستات

استفاده از این دارو ها در بیضه ها که به آنها سلول های سرکوب کننده GNRH گفته می شود. این داروها به صورت آمپول هر یک ماه و یا هر سه ماه و به صورت عضلانی برای بیمار تزریق می شود که این دارو باعث توقف تستوسترون سازی در بیضه ها شده و به این طریق راه غذارسانی به سلول های سرطانی قطع می شود و لذا باعث توقف بیماری سرطان پروستات می گردد.

نوع دیگر داروها مثل فلوتامید از ورود تستوسترون به داخل سلول های سرطانی جلوگیری می کند و لذا باعث قطع تغذیه سلول های سرطانی پروستات می گردند.

2- برداشتن بیضه

دومین راه درمانی سرطان پیشرفته پروستات برداشتن محل و مرکز تولید تستوسترون در بدن یا همان بیضه ها (ارکیکتومی دوطرفه) است. که در این روش هر دو بیضه مرد مبتلا به سرطان پروستات برداشته می شود و لذا به علت از بین رفتن مرکز تغذیه سلول های سرطان پروستات، رشد و تکثیر سلول های سرطان پروستات بلافاصله متوقف می شود.

این اولین درمانی است که برای سرطان های متاستاتیک پروستات در افراد بالای 70 سال استفاده میشود. گرچه این یک عمل جراحی است، این یک ADT را درنظر می گیرد زیرا این کار هر دو منبع تولید تستوسترون را حذف میکند، یعنی هر دو بیضه را. تاثیر این جراحی دائمی است و نمیتوان اثر آن را بازگرداند.

3- شیمی درمانی

برخلاف سرطان های دیگر شیمی درمانی نقش برجسته ای در درمان سرطان پروستات ندارد و فقط زمانی استفاده می شود که سرطان پروستات مقاوم به هورمون درمانی ایجاد شود که به عنوان مسکن درمانی استفاه می شود. شیمی درمانی استفاده از دارو برای از بین بردن سلول های سرطانی است، معمولا این کار با پایان دادن توانایی رشد و تقسیم سلول ها است. شیمی درمانی معمولا توسط یک متخصص سرطان داده میشود.

شیمی درمانی سیستمیک به جریان خون وارد می شود تا به سلول های سرطانی در بدن برسد. شیمی درمانی برای سرطان پروستات از طریق لوله ای که با سوزن وارد ورید می شود داده خواهد شد. شیمی درمانی ممکن است به بیمارانی که سرطان پروستات پیشرفته یا مقاوم به اختگی دارند داده شود. رژیم شیمی درمانی، یا برنامه ی آن، معمولا شامل تعداد مشخصی چرخه می شود که در دوره های زمانی مشخصی انجام می شوند.

چند داروی استاندارد وجود دارند که در سرطان پروستات استفاده می شوند. درکل، شیمی درمانی استاندارد با docetaxel در ترکیب با استروئیدی به اسم پردنیزون آغاز می شود. سازمان غذا و داروی آمریکا همچنین داروهای دیگری را نیز تایید کرده است، براساس پژوهش ها cabazitaxel، زمانی که با متوتروکسات مقایسه شد نشان داده شد؛ بیمارانی که بیماری پیشرفته دارند را بعد از مصرف docetaxel بهبود می بخشد.

در آزمایش های بالینی، cabazitaxel با docetaxel در بیمارانی که قبلا شیمی درمانی دریافت نکرده بودند مقایسه شد. در این بیماران، درمان با cabazitaxel بهتر از درمان با docetaxel استاندارد نبود.