احتباس ادراری مزمن و پیش رونده - پرسش 24151

• علی سه شنبه ۲۸ دی ۹۵( 7 سال پیش) تعداد بازدید: 1371 مثانه
  با سلام خدمت جناب دکتر.
  من مردی 37 ساله و مجرد هستم. من از سن 21 سالگی علائمی همچون دیر آمدن اردار, سوزش ادرار و ریزش چند قطره ادرار پس از برخاستن از دستشویی را داشتم. در عرض دو سال نزد 2 پزشک متخصص اورولوژی رفتم و با اینکه در آزمایش ادرارم عفونت مشاهده نشده بود به مقدار زیادی به من آنتی بیوتیک داده شد از قبیل سیپروفلوکساسین, اوفلوکساسین, تری متوپریم(که حساسیت گوارشی ایجاد کرد), آمپول اسپکشنوماسین و سفتریاکسون. و همچنین داروهایی مثل قطره پروستاتان, فنازو پریدین, پرازوسین و فیناستروید و دیکلوفناک. نهایتاً بعد از 2 سال پیگیری هیچ نتیجه ای حاصل نشد و هر دوی پزشکانی که هرکدام به مدت یکسال زیر نظرشان بودم یک جواب مشترک به من دادند و آن اینکه پروستات من به علت مجرد بودن من و نداشتن فعالیت جنسی طبیعی دچار تجمع خون و در نتیجه ورم می باشد و توصیه کردند که هرچه زودتر ازدواج کنم..! لازم به ذکر است که من تا به امروز هیچگونه تماس جنسی نداشته ام که مجاری اداری من بخواهد عفونت کند. همچنین تا به امروز به دلایل اقتصادی موفق به ازدواج نشده ام.
  من تا این اواخر با مشکلم کنار آمدم و مدارا کردم. از سال 89 من پس از ابتلا به یبوست های طولانی مدت (حتی تا 10 روز) و همچنین افت مکرر فشار خون تا ماکزیمم 6 و افت وزن تا 65 کیلو با داشتن قد 181 سانتی متری و ابتلای مکرر به بیماری آنفولانزا و عفونتهای مکرر گلو و بطور کلی ضعف عمومی سیستم ایمنی و عدم پاسخ به درمانهای متخصصین گوارش و داخلی به پزشک اعصاب و روان معرفی شدم و ایشان مشکل من را افسردگی و آی بی اس تشخیص دادندو از همان سال من زیر نظر ایشان از داروهای سیتالوپرام و تری فلوپرازین استفاده نمودم که بعد از چندین ماه مشکلات فوق الذکر حل شد بجز گهگاهی یبوست که با کپسول کلپرمین و یا مواد کافئین دار مثل شیر نسکافه یا شیر قهوه رفع می شد و خوردن این مواد کافئینی از سه سال پیش جزئی از صبحانه من شده بود. یعنی من باز بدون اینها مشکل یبوست ولی خفیف داشتم.
  همزمان با شروع این درمان از سال 91 من احساس کردم که نیاز من به دستشویی رفتن جهت ادرار هرسال درطی روز و شب بیشتر می شود ولی به این مسئله اهمیت ندادم چون فکر می کردم از عوارض همان مجردی و التهاب پروستات است که قبلاً به من گفته شده بود. تا اینکه در یکسال اخیر این مسئله مخصوصاً در طول شب آزار دهنده شد بطوریکه در ابتدای آذر ماه 1395 یعنی یک ماه ونیم پیش من هر یک ربع یکبار با خوردن یک مقدار کمی آب یا چای به دستشویی می رفتم. به یکی از همان پزشکانی که در قدیم می رفتم مراجعه کردم و ایشان برای من آزمایش خون و ادرار و سونوگرافی نوشتند که فایل آنها را برای شما فرستاده ام. در سونوگرافی گزارش شده که 240 سی سی ادرار در مثانه باقی می ماند و من هیچ حسی ندارم. پزشک من پس از رویت نتایج مشکل من را از کار افتادن عصب مثانه عنوان نمودند و برای من نوار مثانه نوشتند و همچنین قرص پرازوسین 1 میل و ولتارین 50 به من دادند و گفتند که یک مدت از این قرصها استفاده کنم و بعد 3 روز نخورم و بعد نوار مثانه بگیرم. من دومین قرص را که خوردم به مقدار زیادی حس مثانه ام از دست رفت و حجم ادرارم و شدت جریان آن به شدت کاهش یافت و به حالت قطره ای رسید. من مسئله را به پزشکم گفتم و ایشان دستور قطع دارو و گرفتن نوار مثانه سه روز پس از قطع دارو را به من داد. و همچنین فرمودند باید تا زمان نامعلوم من از سوند و کیسه استفاده کنم. در نتیجه نوار مثانه اینبار حجم ادرار باقیمانده 500 سی سی گزارش شد. من پس از انجام نوار مثانه به دلیل ناراحتی از اینکه هم مشکلم بدتر شده بود و هم تحمل درد و رنج سوند و احتمال عفونتهای بعد از آن را نداشتم به پزشک دیگری مراجعه کردم که در 21 سالگی برای مشکل سابقم نزد ایشان رفته بودم. ایشان پس از معاینه مشکل را بزرگی پروستات تشخیص دادند و به من داروهای زیر را تجویز نمودند:
  مایوکولین گلن وود 10 میل روزی سه وعده جمعا 100 عدد
  تاموسین0.4 شبی یک عدد
  باکلوفن 10 روزی 2 عدد که به علت حساسیت معده من و ایجاد حالت درد و ریفلاکس و استفراغ به ملوکسیکام روزی یک جمعاً 10عدد تغییر یافت.
  آزیترومایسین 250 روزی یک عدد جمعا 15 عدد
  فیناستروید 5 روزی یک عدد که من روزی نصف استفاده کردم.
  آمپول tetracosactide LA 1 میل 1 عدد
  پس از 14 روز استقاده از داروهای فوق من دچار اسهال و استفراغ و ورم شدید در ناحیه شکم شدم که با قطع داروها در طی 24 ساعت از بین رفت. همچنین دچار از دست رفتن کامل حس مثانه و ناتوانی در نعوظ و ارگاسم بسیار ضعیف و پس گرد شده ام. پس از حدود 20 روز از ترک داروها حس مثانه ام برنگشته و مقدار و شدت ادرار دوباره کاهش یافته و حتی قطره قطره شده و احساس می کنم حجم مثانه من از روی شکم بزرگتر و متورم شده است.همچنین نعوظ و انزال یک مقدار کمی بهتر شده ولی به شکل زمانیکه هنوز هیچ دارویی استفاده نکرده بودم برنگشته است. لطفاً بفرمائید من چه باید بکنم..؟
  واقعاً این مسئله باعث ایجاد اضطراب و افسردگی زیادی در من شده بطوریکه شب تا صبح خواب ندارم و کارم را هم از دست داده ام. من نه بیماری دیابت دارم, نه آسیب نخاعی و تصادف داشتم, نه پروستات من آنقدر بزرگ است که مشکل ایجاد کند(25 cc), نه با کسی رابطه جنسی داشتم که عفونت کند نه سابقه سوند و آسیب به مجرا داشته ام. همیشه روزی تقریباً یک لیتر آب می خوردم و زیاد راه می فتم. پس چرا من یک چنین مشکلی پیدا کرده ام که 500 سی سی ادرار در مثانه من باقی بماند و من نه متوجه بشوم و نه بتوانم تخلیه کنم؟! کلیه های من هم شن 2 میلیمتری بیاورد...؟!
  منتظر پاسخ شما هستم.
  با تشکر.
  1. دکتر حسین کرمی سه شنبه ۲۸ دی ۹۵( 7 سال پیش)
     باید نوار مثانه را ببینم