یکی از علائم سرطان بیضه، احساس توده ی بدون درد یا ورم در یکی از بیضه ها می باشد. علائم دیگر ممکن است شامل تجمع مایعات در کیسه ی بیضه یا یک سوزش خفیف در کشاله ران باشد. در مراحل اولیه ی بیماری، علائم گاهی اوقات ممکن است خفیف باشند، به همین دلیل خودآزمایی و انجام آزمایشات توسط پزشک در طول چکاپ های منظم بسیار مهم هستند.
همچنین، شناسایی زود هنگام اغلب به معنای درمان ساده تر می باشد. چرا که بیماری در مرحله ی پیشرفته، به درمان تهاجمی تری نیاز دارد که ممکن است عوارض جانبی ناخوشایندی بر اثر درمان هایی مانند شیمی درمانی، پرتودرمانی و غیره ایجاد کند.
بهترین روش جهت بررسی بدن برای سرطان بیضه چه چیزی می باشد؟
بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که تمام مردان به ویژه افراد بین ۱۵ تا ۳۵ سال باید خودآزمایی بیضه انجام دهند. ماهی یک بار خود آزمایی بیضه به هنگام دوش گرفتن، یک راه آسان برای بررسی علائم می باشد. مردان فقط باید بیضه و کیسه بیضه ی خود را برای وجود هرگونه توده یا برجستگی جدید لمس کنند. آنها همچنین باید ببینند آیا یک بیضه شان نسبت به قبل بزرگتر یا سفت تر شده است. در این صورت، باید به پزشک مراجعه کنند.
عکس توده در بیضه را ببینید! این توده ها معمولاً بسیار سریع رشد می کنند و در عرض یک ماه تفاوت قابل توجهی ایجاد خواهد شد که شما به راحتی متوجه می شوید. درد، معمولاً علامت سرطان بیضه نیست. پزشکان از جمله پزشکان اطفال باید در طول چکاپ های سالانه، معاینات بیضه را نیز انجام دهند. داشتن یک بیضه ی نزول نکرده یا سابقه ی خانوادگی سرطان بیضه، از عواملی هستند که احتمال خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهند.
در چه سنی معمولاً سرطان بیضه تشخیص داده می شود؟
تشخیص اغلب اوقات در اوایل نوجوانی تا اواسط دهه ی ۳۰ سالگی انجام می شود. همچنین نزدیک به ۷۰ سالگی نیز نقطه ی اوج تشخیص نوع دیگری از سرطان بیضه می باشد که اغلب در مردان مسن تر یافت می شود و به لنفوم بیضه نیز شناخته می شود. علائم لنفوم بیضه شبیه به علائم سرطان بیضه در مردان جوانتر می باشد و می تواند شامل یک توده یا برجستگی بدون درد در بیضه و احساس سنگینی در کیسه بیضه باشد.
سرطان بیضه چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر مردی بر اساس خودآزمایی بیضه، علائمی داشته باشد یا پزشک بعد از معاینه به سرطان بیضه مشکوک شود، گام بعدی مراجعه به اورولوژیست می باشد. پزشک معمولاً انجام سونوگرافی را توصیه می کند که به احتمال زیاد به دنبال آن سی تی اسکن انجام می شود. سرطان بیضه ای که زود تشخیص داده شود، معمولاً فقط در یک بیضه یافت می شود و پخش نشده است.
چه زمانی ذخیره کردن اسپرم توصیه می شود؟
برای مردانی که می خواهند مطمئن شوند بعد از درمان می توانند پدر شوند، مؤثرترین روش، ذخیره سازی اسپرم از طریق نمونه گیری مایع منی و فریز آن می باشد. این روش برای افرادی مناسب است که تشخیص داده شده توده ی بیضه دارند و باید تحت درمان قرار گیرند. وقتی بیماری در حال گذراندن این دوره می باشد، باید ذخیره سازی اسپرم انجام دهد تا در آینده در صورت لزوم از آن استفاده کند.
این بیماران ممکن است به این نمونه ی اسپرم نیازی نداشته باشند، اما اگر به شیمی درمانی یا حتی پرتودرمانی نیاز پیدا کنند، ممکن است این درمان ها، روی قدرت باروری آنها در آینده، تأثیر منفی داشته باشند. برخی از تحقیقات نشان می دهند که بیش از نیمی از مردان مبتلا به سرطان بیضه قبل از هرگونه درمانی تعداد اسپرم اندکی دارند. ذخیره سازی اسپرم یک اقدام احتیاطی است، بنابراین پزشکان می توانند حجم زیادی از اسپرم زنده را قبل از هرگونه درمانی ذخیره کنند.
برای درمان سرطان بیضه، از چه نوع جراحی استفاده می شود؟
ارکیکتومی یا همان برداشتن یک بیضه یا هردو، درمان استاندارد برای سرطان بیضه می باشد. معمولاً برداشتن فقط یک بیضه ضروری است و معمولاً بیضه ی باقیمانده برای باروری کافی است. حتی با اینکه تحقیقات، ارتباط بین سرطان بیضه و کاهش باروری را نشان داده اند، به نظر می رسد احتمال کاهش تعداد اسپرم حتی در صورت حفظ بیضه نیز وجود دارد.
معمولاً ما نمی دانیم که کاهش قدرت باروری قبل از ارکیکتومی نیز وجود داشته است. برخی از مردان نگران هستند که قدرت باروری آنها به طور قابل توجهی تغییر کند یا سطوح تستوسترون آنها افت پیدا کند، اما به طور کلی با از دست دادن یک بیضه، تغییر زیادی در این موارد رخ نمی دهد.
چه زمانی درمان دیگری توصیه می شود؟
در طول تشخیص، معمولاً سی تی اسکن شکمی انجام می شود تا مشخص شود آیا غدد لنفاوی به علت گسترش سرطان بزرگ شده اند یا خیر. اگر غدد لنفاوی بزرگ شده شناسایی شوند، تشخیص به سرطان بیضه ی مرحله ۲ تغییر داده می شود و برنامه ی درمانی تنظیم می شود. گرچه پیش آگهی برای بقای طولانی مدت، بسیار بالا و حدود ۹۵ درصد باقی می ماند. وقتی سرطان، بسیار کوچک و محدود به بیضه باشد، بیماران بیشترین میزان بقا را دارند و کمتر به شیمی درمانی، جراحی یا پرتودرمانی اضافه نیاز پیدا می کنند. اگر سرطان از قبل منتشر شده باشد، مخصوصاً اگر حجم زیادی از آن در شکم، قفسه سینه و یا در سراسر بدن باشد، تهاجمی تر می شود. در این موارد، درمان معمولاً شامل شیمی درمانی و پرتودرمانی می شود که هردوی آنها عوارض جانبی زیادی دارند و احتمال متاستاز در آینده بیشتر است.
بعد از درمان چه اتفاقی می افتد؟
برخی از بیماران به درمانی بیشتر از برداشتن یک بیضه نیاز ندارند. مردان باید بعد از درمان به طور منظم با آزمایشات چکاپ شوند. تا توده چربی در بیضه را با سرطان بیضه اشتباه نگیرند.
آزمایشات از تصاویر رادیولوژی گرفته تا سی تی اسکن و ام آر آی می توانند باشند. وسعت تصویربرداری به احتمال خطر بستگی دارد و مدت زمان تصویربرداری نیز متفاوت است. انجام آزمایشات تومور مارکر با آزمایش خون معمولاً کافی است. آزمایشات خون تومورمارکر، وجود ژن های خاص، پروتئین ها، هورمون ها و آنزیم های موجود در خون افراد مبتلا به سرطان را بررسی می کنند.
این مارکرها با سلول های سرطانی و یا سلول های طبیعی در واکنش به سرطان ایجاد می شوند. متأسفانه، برخی از مردانی که تحت درمان سرطان بیضه قرار گرفته اند، در مورد مراجعه به پزشک برای چکاپ های مجدد، سهل انگار هستند. زیرا به طور ویژه مردان جوان مراجعه به پزشکان را دوست ندارند و بزرگترین چالش، سعی در وادار کردن آنها برای مراجعه ی مداوم به پزشک می باشد. با اینکه عود مجدد سرطان بعد از درمان سرطان بیضه، رایج نیست، اما شما باید جانب احتیاط را رعایت کنید و به طور مرتب به پزشک مراجعه کنید تا یک برنامه ی مناسب برای شما تنظیم کند.