وظیفه ی مثانه، جمع آوری ادرار از کلیه ها است، تا در زمان نیاز بدن آن را به طور کامل دفع کند. بعد از دفع ادرار، مثانه باید به طور کامل خالی شود. اما به علت برخی از مشکلات سلامتی، مثانه به طور کامل خالی نشده و مقداری از ادرار در آن باقی می ماند. در مرحله ی بعد، برخی از مواد موجود در ادرار به یکدیگر می چسبند و کریستال هایی را تشکیل می دهند. با گذشت زمان، این کریستال ها باعث شکل گیری سنگ مثانه می شوند.

وجود برخی از مشکلات ممکن است مانع از تخلیه کامل مثانه شود. دو نمونه از رایج ترین آنها عبارتند از:

پروستات بزرگ شده: پروستات که فقط در مردان وجود دارد، اندامی است که به تولید مایع منی کمک می کند. با افزایش سن، پروستات معمولاً بزرگ تر می شود و می تواند به مجاری ادرار (لوله ای که ادرار را از بدن خارج می کند) فشار وارد کند. این اتفاق مانند پیچ خوردگی یک شلنگ است.

زمانی که این اتفاق می افتد، جریان ادرار در مجاری ادرار دچار مشکل می شود در نتیجه، مثانه نمی تواند به طور کامل خالی شود.

آسب عصبی: این مشکل که با نام «مثانه ی عصبی» نیز شناخته می شود، به این معنی است که اعصاب مثانه ی شما دیگر مثل قبل کار نمی کند. همین موضوع باعث می شود که ادرار در مثانه باقی بماند.

موارد دیگری هم وجود دارند که می توانند موجب مشکل در تخلیه ی کامل مثانه شوند. مانند:

• جراحی بزرگ شدن مثانه: برخی از افراد این جراحی را برای درمان بی اختیاری ادرار انجام می دهند. بی اختیاری ادراری نوعی بیماری است که در آن فرد قادر به کنترل ادرار خود نیست. این جراحی می تواند احتمال ابتلا به سنگ مثانه را افزایش دهد.
• دیورتیکول مثانه: جدار مثانه از لایه های مخاطی و عضلانی تشکیل شده است. لایه مخاطی در سطح داخلی و لایه عضلانی در سطح خارجی قرار دارد. دیورتیکول مثانه در حقیقت بیرون زدگی لایه مخاطی از درون لایه عضلانی است. این حالت می تواند به صورت مادرزادی یا به هر دلیلی که انسداد در مسیر خروج وجود داشته باشد (مانند بزرگی خوش خیم پروستات و عفونت) ایجاد گردد.