شب ادراری کودکان یا شب‌میزی به حالتی گفته می‌شود که در سنی که معمولاً هم سن و سالان بیمار می‌توانند خود را کنترل کنند، شخص به طور غیرارادی در هنگام خواب ادرار می‌کند.

شب ادراری در کودکان

شب ادراری به معنی خیس کردن تخت خواب میباشد. این به معنی آن است که کودک بدون این که بخواهد ادرار میکند. شب ادراری به این معنی نیست که یک مشکل سلامتی وجود دارد. شب ادراری یک مشکل رفتاری نیست. هیچ کس نمی تواند اتفاقاتی که در خواب برای او می افتد را کنترل کند. بعضی کودکان مسائل ادراری روزانه دارند که میتواند منجربه مشکلاتی در طی شب شود.

اگر از ابتدای تولد هنوز کودک در شب ادرار می‌کند به این حالت شب ادراری اولیه (PNE) می‌گویند. اگر کودک شب ادراری نداشته و بعداً دچار آن شده به آن شب ادراری ثانویه (SNE) گویند. بیشتر دختران تا سن ۶ سالگی و بیشتر پسران تا سن ۷ سالگی از این حالت خارج می‌شوند. تا سن ۱۰ سالگی نزدیک به ۹۵٪ از کودکان بهبود می‌یابند. میان ۰٬۵٪ تا ۲٬۳٪ از بزرگسالان دارای شب ادراری هستند.

در صورتی که کودکی به مدت 3 ماه و بدون استفاده از داروهای ادرارآور و بدون داشتن بیماری خاصی از قبیل دیابت و صرع حداقل سه بار در هفته بستر خود را خیس کند مبتلا به شب ادراری می باشد. شب ادراری تا 5 سالگی طبیعی است.

علل شب ادراری کودکان

در 80 درصد مواقع هیچ بیماری و عیب و نقص عضوی وجود ندارد. در 20درصد مواقع ممکن است: دیابت، عفونت ادراری، بیماری های مادرزادی کلیه، عیوب نخاع و بیماریهای سیستم اعصاب باعث شب ادراری کودکان باشند.

• از علل بسیار مؤثر شب ادراری کودکان عوامل روحی است. تولد نوزاد جدید و کم شدن توجه پدر و مادر به بچه بزرگ، اختلاف پدر و مادر، مسافرت یا فوت والدین، تنبیه کودکان و ترس  هیجان و اضطراب شدید کودک ناشی از مشاهده مناظره فیلمها و بازیهای کامپیوتری خطرناک   می تواند  از علل شب ادراری باشد.
• وراثت نیز می تواند یکی از دلایل شب ادراری باشد. شب ادراری اغلب در کودکانی دیده می شود که والدین آنها در کودکی مبتلا به شب ادراری بوده اند.
• از علل دیگر شب ادراری کاهش ظرفیت مثانه و انقباضهای خودبخودی مثانه می باشد و این کودکان در روز نیز تکرر و فوریت احساس دفع ادرار دارند.

نکته لازم در مورد شب ادراری این است که شیوع این بیماری در پسرها 2 برابر دختران می باشد.

برای شب ادراری کودکان به چه دکتری مراجعه کنیم؟

برای درمان شب ادراری کودکان به متخصص ارولوژی یا متخصص ارولوژی کودکان مراجعه نمایید چرا که این پزشکان با ساختار و عملکرد مجاری تخصصی بدن، آشنایی کامل دارند.

دکتر متخصص شب ادراری کودکان چه می گوید؟

شب ادراری یک بیماری نیست. درمان معمولا کمک به کودک برای ایجاد عادت هایی است که به نیاز کنترل ادرارش اجازه دهد. در اینجا چند چیز وجود دارد که میتوانید برای کمک به او انجام دهید:

• 2 ساعت قبل از خواب مصرف مایعات را محدود کنید.
• مطمئن شوید کودکتان قبل از رفتن به تخت خواب به دست شویی برود.
• از مصرف کافئین پرهیز شود.
• هیچ وقت کودکتان را به دلیل شب ادراری تنبیه نکنید. کودک نیاز به اطمینان دارد که شب ادراری طبیعی است. این به دلیل آن است که او چیز بد یا اشتباهی انجام نداده است.
• بعد از سن خاصی، داروهایی میتوانند تجویز شوند تا به کودک کمک کنند در طول شب کمتر ادرار کند.

هشدار دهنده شب ادراری چیست؟

در حدود 9 یا 10 سالگی، توصیه می شود که از هشدار دهنده شب ادراری استفاده شود. هشدار دهنده شامل یک سنسوری است که به تشک کودک چسبیده میشود. نم عامل ایجاد هشدار میشود. این هشدار دهنده یک صدای هشدار بلند یا لرزش ایجاد میکند تا کودک را بیدار کرده و او بلند شده و ادرار کند.

هشدار دهنده شب ادراری به آرامی به مغز می آموزد که به پیامی که از مثانه در طول شب می آید پاسخ دهد. در شروع، ممکن است نیاز باشد والدین هنگام صدای هشدار به کودک خود کمک کنند که بیدار شود.

درمان شب ادراری

ممکن است درمان شب ادراری کودکان سخت باشد. کودکتان را به دلیل سعیش برای خشک ماندن تشویق کنید، و تشویق فقط برای خشک ماندن در طول شب نیست. اگر کودکتان شروع به داشتن مشکل با کنترل ادرار روزانه کرد، این مشکل را با پزشکش درمیان بگذارید.

اغلب  با گذشت زمان و رعایت نکات درمانی لازم بهتر می شوند. درمانهای متداول عبارتند از:

• آموزش مناسب آدات تخلیه کامل ادرار
• محدودیت مصرف مایعات 3 ساعت قبل از خواب
• از بین بردن مسائل عاطفی و روحی که باعث اضطراب و مشکلات عصبی می شوند.
• مصرف مایعات زیاد در روز و آموزش کودک برای تأخیر انداختن زمان ادرار کردن جهت افزایش حجم مثانه
• استفاده از تشکچه های زنگ دار که در صورت تماس با ادرار به صدا درمی آید و موجب بیداری کودک می شود.
• در صورت عدم درمان شب ادراری با توصیه های فوق و همراه بودن آن با بی اختیاری ادراری و تکرر ادرار روزانه مسائلی از قبیل دیابت، عفونت های ادراری، مثانه های عصبی و ناپایدار، عیوب نخاع و غیره محتمل است که باید با مراجعه به پزشک ارولوژی علت اصلی بررسی و تشخیص و درمان مناسب انجام شود.

بروزرسانی شده توسط مطالب سایت nationwidechildrens